Şiirler.......................

Şiirler

OKUMAK HERKESİN HAKKI,,
BAŞÖRTÜLÜ OLSA BİLE..,
VAR DÜNYADA ÖZGÜRLÜK ,,
BU GÜNDEMDE,HER YERDE..,,

NERDE İNSAN HAKLARI,,
HERKES ÖZGÜRÇE YAŞAMALI..,,
BAŞKALARININ HAKLARI AYRILMAMALI,,
HERKES İSTEDİĞİ GİBİ YAŞAMALI..,,

AYRIMCILIK YAPILMAMALI,,
BİRBİRİMİZİ KORUYARAK YAŞAMALIYIZ..,
SEVGİ BÜTÜNLÜK DEMELİYİZ ,,
BAŞÖRTÜYÜ SEVMELİYİZ..,,

ARKADAŞ DOSTUNA,,
DÜŞMAN EDİLMEMELİ..,
BİRLİK SAĞLANMALI,,
ÇIKARCILIK OLMAMALI..,

HERKES BİRBİRİNİ SEVMELİ,,
DOSTLARINA HAKARET ETMEMELİ..,
BAŞÖRTÜLÜLERDE İNSANDIRLAR,,
ONLAR KÜÇÜK GÖRÜLMEMELİ..,

BAŞÖRTÜLÜLERİ HAKİR GÖRMEMELİ,,
HİÇ BİR HAK ÇİĞNENMEMELİ..,
ONLAR İNANANLARDIR ,,
NERDE İNSAN HAKLARI..,

BAŞÖRTÜLÜ OLMAK SUÇ DEĞİL,,,
ÖVGÜ ŞAN DEMEK ...,

ELDE KURAN DİLDE KURAN ZAFER SENİN YÜRÜ MÜSLÜMAN...!!!

Uluorta

-seyrek gülüş sen ne güzel bir şeysin-
-nazlanırsın ama bir gün gelirsin-

düşen bir yaprağa bağladım hayatımı
olsun artık diyorum ne olacaksa
paralı asker miyim neyim ben
ekleyip duruyorum sabahları akşama
ve kendimi arıyorum meşgul çalıyor
gerçi söylenmez böyle şeyler uluorta
aşk diyor başka bir şey demiyor kalbim
nasıl bir dostluk ki bu, hem kadim
hem de mayhoş elma tadında.

kendimi de koysam ayağımın altına
yine de yetişemiyorum ey aşk,
omzunun hizasına.
çünkü bende birikiyor her şeyin tortusu
ve ayağını kaldırıyor dünya, konuşurken benimle.
budanan oğullar gibiyim sessiz ve narin
nereye konsam geri sayım başlıyor
kurcalıyor beni bir çırağın elleri
ah, unufak olsam ve desem ki
ağzın tat görmesin hayat
kandırdın beni.

sorma,
elim kırılsın bir daha
dokunursam güneşe.

kılpayı kaçırılmış bir şeyin
bıraktığı ardında
neyse oyum ben.
yaralı serçe, benim için dua et:
gök bir kayalık gibi şimdi üstümde
dr. şükrü öncüoğlu'ndan
üç ayda bir reçete.

acıyan bir şeyim ben burdan çok uzaklarda
ve koskocaman bir hansın sen uğraşma bu çocukla
çünkü nasıl bir şey biliyorum itin taştan korkması
bir yastık arıyorum kuş seslerinden
mühim değil sonrası.

sorma,
yangın sönseydi suyla
denizler her akşam böyle yanmazdı.

yakartop oynayan melekler gördüm güneşle
ve büyük çiftçiler gördüm dağları biçen
yolundaydı herşey, ben bile yolundaydım
ama
kıyıya vardığımda
kendimi unuttuğumu anladım
karşı kıyıda.

şiirler söyledim belki duyarsın diye
çığlığıydım içinde dilsiz bir şehzadenin
sana seslendim durdum bu küçücük odadan
acımı duy, sensin pusulam benim
ki dünya
silinmiş bir harita
gibi yabancı bana.

sorma,
usulca uzandığında
bir ceset oluyorsun öpüldükçe şımaran.


İbrahim Tenekeci

GÖLGELER

Gönlüm uçmak dilerken semavi ülkelere;
Ayağım takılıyor yerdeki gölgelere...

NECİP FAZIL KISAKÜREK

KALDIRIMLAR

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir kuyuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi..

NECİP FAZIL KISAKÜREK

UTANSIN

Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!

Hey gidi küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!

Eski çınar şimdi noel ağacı;
Dallarda iğreti yaprak utansın!

Ustada kalırsa bu öksüz yapı,
Onu sürdürmeyen çırak utansın!

Ölümden ilerde varış dediğin,
Geride ne varsa bırak utansın!

Ey binbir tanede solmayan tek renk;
Bayraklaşamıyorsan bayrak utansın!

NECİP FAZIL KISAKÜREK

AŞIĞIM SANA

Geldim kapına.
Girdim yoluna.
Çıkmam bir daha.
Ahdim var Sana.
&
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
&
Ne bir deliyim.
Ne divaneyim
Aşkınla yanan.
Bir viraneyim.
&
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
&
Aşığım Sana.
Doymam aşkına.
Sormam hiç Sana.
Döndür mecnuna.
&
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
&
İsteğim verdin.
Yoluma serdin.
Borcum nedeyim.
Şükrüne geldim.
&
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
Allah Hu Allah
&
Buldum sabırı.
Gördüm fikiri.
Söylet zikiri.
Düzelt fakiri.

HER NEFESTEN

göz kaptırdığım renkten, kulak verdiğim sesten,
affet senden habersiz aldığım her nefesten...

NECİP FAZIL KISAKÜREK

BEKLENEN

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?

NECİP FAZIL KISAKÜREK

Seni bulmaktan önce aramak isterim.
Seni sevmekten önce anlamak isterim.
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
Sana hep yeniden başlamak isterim.

Özdemir Asaf

OTUZBEŞ YAŞ ŞİİRİ


Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar?
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan?
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.
Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız,
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir;
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.
Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?
Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.

BETERI VAR

Yürüyorsun, dört gündür ac!
Uzakta
Bir kentin ümit isiklari…
Kamci gibi yüzünde sakliyorken rüzgar
Hangi firina yaklassan
Ekmekler az önce bitmis…
Beteri var?

Okyanusun ortasindaki adada
Kirk yillik felaketzedesin…
Tepeden gördün:
Sahilde bir gemi…
Kosuyorsun, kosuyorsun, kosuyorsun…
Ta sahile kadar!
Heyhat,
Gemi,
Birkac adim önce gitmis…Beteri var?

Tut ki bir kuyunun dibindesin…
Yukaridan
Sallaniyor bir kalin urgan,
Kuyunun yarisina kadar…
Ölüm geliyor,
Sevdiklerin geliyor aklina
Son bir gayretle
Tirmanip tutuyorsun
Urgan
Bir yilan!
Beteri var?

Say ki
Bir gece düstün bir güverteden
Soguk sularda ve karanlikta
Birakip gitti gemi…
Cirpinip durdun sabaha kadar
Isiklarla, görüyorsun
Uzakta bir ada…
Yüzüyorsun, gözlerinde bir umut
Yüzüyorsun,
Dudaklarinda bir gülüs…
Ulasiyorsun,
Ada bir köpükmüs…
Beteri var?

Bir kutupta donmaktasin
Yakalamadigin kibrit
Son kibritmis…
Beteri var?

Apartman tutusmus
Orta kattasin
Alevler alt kattan cikmis,
Üst kattan inmis
Gördügün su dolu kovaya
Bütün hücrelerin sevinmis…
Kurtulmak üzereyken buldugun
O su, su degil
Benzinmis…
Beteri var?

Evet, beteri var

Hicbir felaket

Felaket degildir

Imansiz gitmek kadar!...

SENİ YAŞAMAK


Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Kuşlara bakıyorum.
O kanatlardaki özgürlüğünü görüyorum çünkü.
Ve aşkım, seni her özlediğimde,
Adında isyan ediyorum.
Seni özlemek istemiyorum ben,
Ben seni yaşamak istiyorum,
Seni her özlediğimde sana bakmak istiyorum
Ve seni sende görmek sadece

Ask seni Hissetmektir
olmasamda yanında
bilirim kalbinde ben varım.
sen merak etme beni
evet Kabul ediyorum
buralar sensizken anlamsız, bomboş
karanlığın arkasında sana seslenmek bile zor bazen
yüzün ay ışığında odamın içine yansıttığı
gölgede belirir bazen
gözlerini o gölgede seçemem
çünkü gözlerin gölgeler kadar karanlık değil ki
saatlerce oraya bakarım, konuşamam
ağzımdan tek kelime çıkmaz
ve sabahın ilk ışıkları
yeniden vurmaya başlar
sen ağır ağır kaybolursun gölgemde
güneş tam tepeye vurduğunda
artık sen yoksundur
işte o an o an
ismin bir çığlık olur içimde, haykıramam
şimdi soruyorum sana
sende bir gün!!!
tıpkı gölgeler gibi gitmezsin değil mi yavaş yavaş
bırakmasın beni kendi gölgemle başbaşa
gitmezsin değil mi
buralar öyle bildiğin güzel yerler değil
herkes bir dünya meşkalesinde
çoğu geceler karış karış gezerim sabaha kadar
heryerde seni ararım ama neye yarar
boş bir çobanın muhasebesini yapmak değilmidir bu
sen uzaktasın!, hemde çook uzakta
biliyorum, kimsenin hatırlatmasına gerek yok
yanımda olmadığını
Ben sadece bakışlarını özledim
Burada kimse senin kadar duygulu bakmıyor
Herkesin gözlerinde donukluk var sanki
benim gözlerim mi !!! Onları hiç sorma
her ikisininde özlediği biri var şimdi bende
her ikisininde yağmur mevsimi gelmiş sadece
en ufak şeylerde bile ağlıyorlar
tıpkı seninkiler gibi
dedim ya!!!!!
birgün sende bırakıp gitmezsin değil mi
ama unutma!!!
gitsende unutamam o güzel gözlerini
işte böyle birtanem
mektubunda yazmışsın anıları anlat diye
işte anlattım!!
inşallah bu satırları okurken
yine gözlerin dolmaz
unutma sadece buraları anlattım
buralardaki beni hiç sorma
çünkü her satırımda ağladım
göz yaşlarım ıslanmış olabilir mektubumda
kusura bakmazsın artık gözlerimin
onlarda özledi seni.

ShareThis

Kaç ayrılık gördüm seninle
Sonu hep mutlu biten
Bu son ayrılık deme sakın bana
İnanmam ne sözlerine ne de çekip gidişine
Her mevsim aynı bahar
Her bahar yeni bir ayrılık
Kavuşmak kışlara mı kaldı hasret
Güz yaprakları dökülür
Yaşlarsa gözlerimden
Sevda acı gelir yine
Yükü ise yalnızlık
Ağaçlar çırılçıplak kalmış
Ben de sensiz bir başıma
Kayboluyorum günden güne
Sanki yeniden çiçek açmayacak ağaçlar gibi
Sessiz sedasız rüzgara karışan bir sevda
Sevdanın içinde bir ben boşlukta
Hatıralarınsa benim koynumda boşluğun tam ortasında
Geleceğin günü bekliyorum bir yerlerde unutma
Adımı an gelirim bir rüzgarın hemen ardında

ShareThis

Seni tek başına gören olursa
Dertliyim derman bulunmaz dersin
Gözünden akan yaşı gören olursa
Sevdiğim askerden gelmedi dersin

Başkasını seversin diyen olursa
Ondan başkasını sevemem dersin
Seni evlendirecekler diyen olursa
Ömrümde başkasına yar olmam dersin

Ne zaman gelecek diye soran olursa
Geldi kalbimde yaşıyor dersin
Onun aşkı yalan diyen olursa
Ettiğimiz yemin büyüktür dersin

“Askerler vurulunca değil
unutulunca ölürler.”

Kıpırdayan bir şeyler var rüzgara karşı
Yelken mi, saçları mı yoksa sevgilinin
Kapılar gıcırdıyor ve tökezliyor aşk basamaklardan
Yağmur değil artık yalnızlığıma sebep, biliyorum
Ufku kızıl bir aleve dönüştüren o durdurulmaz zaman

Bir elma dişlenmiş yarım, bir de hüznüm
Neyime yetmezdi ki bir salkım üzüm
Perdeleri var pencerelerinin kapısı açık evlerin
Gözleri var yüzlerinin, gözlerinden de öte
Korkarım yar, çok sürmez hükmü aşkın

Benim kulakları çekilmiş bir çocukluğum var
Babamdan yadigar kuru soğanla, ekmeğim
Bana da dar geliyorken bu türkü, nasıl söyleyim sana
Şahidi olmasa şimdi kalbim, yaşadığımın
İnan, çoktan bırakıp gitmiştim bu dünyayı

Yüzünün aydınlık olmayan yanıdır sevdiğim
Dudaklarını büküp yüzünü döndüğünde
Karanlıkta bir şeyler asılı kalır hep
Ben hilale benzeteyim, sen çocukluğum de
Sevdiğin sandığın şey de sevildiğindir aslında

Gece döşeğini sererken gecekondu sokaklarına
Bir tek sen kalırsın sokak lambalarının altında
Eskizse de türküler ve şiirler bulutluysa da
Bil ki bahanelerimdir sevmek için seni
Ve sen bırakıp gitme beni başlamışken yağmur.

Her şey yapılabilir bir beyaz kağıtla
Uçak örneğin
Uçurtma mesela
Altına konabilir biri ötekilerden
Kısa olduğu için sallanan bir masanın
Veya şiir yazılabilir
Süresi ötekilerden kısa bir ömrün üzerine

Bir beyaz kağıda her şey yazılabilir
Senin dışında
Güzelliğine benzetme bulmak zor
Sen iyisi mi sana benzemeye çalışan her şeyden
Bir gülden, bir ilk, bir sonbahardan sor
Belki tabiattadır çaresi
Senin bir güle bu kadar benzemenin
Ve benim bilinci nasırlı bahçıvan çaresizliğim
Anlarım bitkiden filan
Ama anlayamam
Toprağın güneşle konuşmasını
Sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

Sen bana ışık ver yeter
Bende filiz çok
Köklerim içimde gizlidir
Gelen giden ,açan solan, bere budak yok
Bir şiir istersin
İçinde benzetmeler olan
Kusura bakma sevgilim
Heybemde sana benzeyecek kadar
Güzel bir şey yok

Uzun bir yoldan geldim
Tedariksiz,katıksız bir yolcuyum
Yaralı yarasız sevdalardan geçtim
Koynumda bir beyaz kağıt boşluğu
Her şeyi anlattım
Olan olmayan, acıtan sancıtan
Bilsem ki sana varmak içindi
Bütün mola sancıları
Bütün stabilize arkadaşlıklar
Daha hızlı koşardım
Sever adım gelirdim
Gözlerinin mercan maviliğine

Sana bakmak, suya bakmaktır
Sana bakmak, bir mucizeyi anlatmaktır
Sana sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır
Aşk sorgusunda şahanem
Yalnız kelepçeler sanıktır
Ne yazsam olmuyor;çünkü bilenler hatırlar
Hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar,
Bahçıvanlar değil,tüccarlardır.
Sen öyle göz,sen öyle toprak ve güneş ortaklığı
Sen teninde cennet kayganlığı iken
Sana şiir yazmak ahmaklıktır.

Bir tek söz kalır dişlerimin arasında
Ben sana gülüm derim ,gülün ömrü uzamaya başlar
Verdiğim bütün sözler sende kalsın isterim
Ben sana gülüm derim ,gül sana benzediği için ölümsüz
Yazdığım bütün şiirler sana başlayan bir kitap için önsöz

Sana bakmak,bir beyaz kağıda bakmaktır
Her şey olmaya hazır
Sana bakmak,suya bakmaktır
Gördüğün suretten utanmak
Sana bakmak,bütün rastlantıları reddedip bir mucizeyi
Anlatmaktır
Sana bakmak,Allah'a inanmaktır.
Yılmaz Erdoğan

DUYGU DOLU ANLAR
Bir sesleniş, eskilerden kalma öyle,
Bir duygu, hasret kokan dizelerde,
Bir damla, yağmurdan kalan geriye,
Ve bir aşk, senden süzülen kalbime..

Bir çiçek, yeni açan güzelliğiyle,
Bir yosun, çakıl taşları arasında öylece,
Bir şarkı, ağlatır tenha köşelerde,
Ve bir güneş, sımsıcak ısıtan hayallerde..

Bir çığlık, karanlık düşlerden meçhule,
Bir yalvarış, beyaz bulutlarla dünden bugüne,
Bir karanlık, korkutan çocuksu heyecanı ile,
Ve bir gün, senden bana kalan tek hediye...

BEN SANA MECBURUM


Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun.
Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir aksam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yasamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat çıkarır yasamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
Eski zamanlardan bir cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun.
Belki haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
Kötü rüzgar saçlarını götürüyor
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yasamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.

Attila İlhan

AFFET BENİ SEVGİLİM
Sana yıllar sonra sokakta rasladım
Görmeyesin diye hemen saklandım
Elinden tuttuğun bir cocuk vardı
Sana anne diyordu duydum agladım

Demek evlenip cocuğun olmuş
O pembe yanakların sararıp solmuş
Bu fani dunyanın düzeni buymuş
Kaderimiz buymuş affet sebgilim

Siz gideken sessizce arkanızdan yürüdüm
İçimden döner bakar diyordum
İşte o an çocuck elin kaçtı
Ve sen onu benim ismimle çağırdım

O an yarin bin kat dibine girmek istedim
Bin defa ölmek istedim
Sana bu mutluğu ben vermedim
KADERİMİZ BUYMUŞ AFFET BENİ SEVGİLİM

SANA ÖYLE
Suyu çekilen gölde
Sanki kuru bir kamışım
Yada yolcuyum bir çölde
Sana öyle susamışım

Bir vadi düşün kupkuru
Ve orada bir çift kumru
Nasıl beklerse yağmuru
Sana öyle susamışım

Kuraklıktan kavrularak
Nasıl sararırsa yaprak
Dudaklarım çatlak çatlak
Sana öyle susamışım

İçmek için kana kana
Sanki bin yıldan bu yana
Öyle susamışım sana
Sana öyle susamışım....!

Şiirsel Bir Öykü
O yoksuldu, yoksul doğmuştu.
Gencecik bedenini hayat erken yormuştu.
Geleceğe ümitle bakıyor;
Yarınını hiç bilmiyordu
Yoksul bir babanın yoksul oğluydu

Her ne yapsa olmuyor;
Bir türlü kaderi ona gülmüyordu.
Gencecik bedeniyle yıkılmıyor;
Hayata meydan okuyordu.

Yoksul ve yorgun bedeniyle yılmıyor usanmıyordu
Sadece yüreğine yediği sille
Yüreğini yakarken
Arada gizli gizli, sessizce ağlıyordu.

Yoksul diyorlardı ona.
Yoksuldu ama gönlü zengindi.
Eğer birini severse
Bütün sevgisini ona verirdi...

Yürekten sevmişti ki birini Mecnun gibi
Kerem`in Aslıyı sevmesi;
Ferhat`ın dağları delmesi gibi.
İşte böyle yürekten sevmişti birini.
Fakat O;
Yürekten sevdiğinden de darbe yemişti

Ne gariptir ki yoksul oluşuydu;
Yine sebebi...

Acı dolu günler geçirmişti.
Bunu sadece kendisi bilirdi.
Kimseye söylemezdi.
Yaşamı boyunca çok darbeler yemişti
Çok acılar çekmişti ki ya
Yine de haline şükrederdi...

Gecenin bir yarısıydı, saat yarımdı.
Her taraf karla kaplıydı.
Yoksul beden sessizce ağlıyordu.
İşte bu, Onun son ağlamasıydı.
Çünkü artık dertlere, çilelere
Acı dolu o günlere veda zamanıydı.

Ve artık yoksul beden bunca acılara dayanamadı.
Çünkü sevdası da, hayatı da yarım kalmıştı.
Ne çileler Ona doymuştu, ne de O çilelere...

Veda ederken bile hayata
Gitmek istemiyor gibisine gözleri açıktı
Veda ederken bile hayata
Gitmek istemiyor gibisine gözleri açıktı

(Canlandırma bir öyküydü)

Halit ŞANLI/SAMSUN

NEREDE ELİNİ TUTAMADIĞIM O MUTLU GÜNLER
GECELERİ İNLERCİNLER HEP BENİ DİNLER
HALİME GÜLÜYOR ALALEMLER ELLER
AŞKA HÜRMET SEVGİYESADAKAT NERDE

İŞTE O AN ANLARSIN
Bir gün sevebileceğin biri çıkarsa
Sen o nun için kahrolurken o aldırmazsa
Seninle alay edip gururunla oynarsa
İşte benim nasıl yandığımı o an
anlarsın

O kişi önce sever görünüp sonra terk ederse seni
Tüm ümitlerini yıkıpda hayatını maffederse seni
Sen acı çekerken birde unut diye mektup yazarsa
İşte benim neler cektiğimi o an anlarsın

Göz yaşlarını tutamayıp her gün ağlarsın
Hasret ateşi ile günden güne yanarsın
Onu unutamayıp hala yollarına bakarsın
İşte benim nasıl yaşatığımı o an
anlarsın

Ona olan nefretin sevgiye dönüşürse
O unut dedikçe gönlün hala o nu severse
Dostların düşmanların bu haline gülerse
Severken terk edilmek ne demek o an anlarsın

Her gün çaresizliği yudum yudum içersin
Usanıp bu hayattan yaşamaya küsersin
Dertlerini unutmak için hep ölümde istersin
Bana neler çektirdiğini o an anlarsın

Bir gün ansızın onunla karşılaşırsan
Belki o an sever diye umutlanırsan
Onun kapısına varıpda kovulursan
Yaşarken ölmek ne demek o an anlarsın
İşte o an anlarsın.